Kasım ayı derneğimizin en yoğun olduğu aydır. Yıl boyunca öğrenciler için yapılan faaliyetlere, öğretmenlere yönelik yapılan çalışmalar da eklenir. Gayemiz mümkün olduğu kadar çok öğretmene ulaşmak. Kısa süreli de olsa onların yüzüne tebessüm, yüreklerine coşku yerleştirebilmek.
21. yüzyıldaki en zor mesleklerden birisidir bizim mesleğimiz. Eskiden olduğu gibi öğrenciler ceketlerini iliklemiyorlar önümüzde. Vicdanlara dokunmak zor, yüzlerce barikat var aramızda. Anlatmaya çalıştığımız değerler gereksiz ayrıntılar öğrencilerimizin nazarında...
Heyecanla yola devam etmek öyle güç ki. Umudun bizi terk ettiği anlar çok oluyor.
Öğretmenler günü ile ilgili düzenlenen programlardan ikisinin sorumluluğu bana verildi. Günlerdir düşünüyorum. Ne demeliyim? Çok şeyi değiştirebileceğimize nasıl inandırmalıyım onları ve bir kez daha da kendimi.( Anlatırken aslında kendine anlatanlardanım ben.)
Programın bir bölümünde arkadaşlarımla paylaşacağım videoyu sizinle de paylaşıyorum. İzleyin belki size de umut aşılar bambu ağacı :).
4 comments:
bunu yazıya döken öğretmenimiz oğlumun 1 e başladığı sene veli toplantısına bu metinle çağırmıştı güzel:))
Ben daha yeni buldum bu sunumu. Metni de okumamıştım daha önce. Gerçekten çok güzel, bana umut ışığı oldu.
canım arkadaşım, başarılar..
denizmisali;
Canım dualarından eksik etme. İlk programım cumartesi akşamıydı. İnşallah güzel geçti. İkincisi de bu cumartesi öğlen. Bundaki yüküm daha ağır. İnşallah gelenler menun ayrılır. Zaman kaybı olmaz inş. onlar için.
Post a Comment