Zeynep ve ben, yani biz :).Birlikte öğreniyoruz herşeyi.Ben hayret edebilme özelliğimi canlandırıyorum tekrar, Zeynep ise hayret ederek ilk kez öğreniyor herşeyi.Nakış nakış işilyor gördüğü herşeyi belleğine ve öğrenme hızı beni şaşırtıyor.
Şimdilik en çok uzun koridordaki emekleme yarışmasını seviyoruz.Yarışın daimi galibi ise tabii ki Zeynep :).Bir de aynı çikolatayı aynı anda yemeyi çook seviyoruz.
Özetle biz birbirimizi çok seviyoruz...
5 comments:
O resme o yazıya o kadar çok emek werdin ki kötüolsa bile kötü demek imkansız..Yane ynlış anlama kötü deil tam aksine SÜPERRRRsin:).Ya çok hoşuma gidio zeyneple böle halleriniz.ikinizide çook sewiorm:).
yazıdan ziyade resimler çok güzel olmuş teyze yeğen iki kafadar pek yakışmışınız birbirinize allah muhabbetinizi arttırsın bu arada çok beceriklisin tebrikler
MERHABA CANIM. FOTOĞRAFLAR DA EN AZ GERÇEKLERİ KADAR GÜZEL.BEBEKLER İNSANA YAŞAMIN FARKLI BİR YÜZÜ OLDUĞUNU GÖSTERİYOR.İNSANOĞLU SÜREKLİ ÖĞRENİYOR.TAKİ GÖZLERİNİ YAŞAMA KAPATTIĞI O SON ANA KADAR.İŞTE HAYAT BU NEDENDEN DOLAYI HEP HEYACANLI VE GÜZEL.TABİİKİ FARKEDEBİLENE...GÜLÇİN
annesi said...
çok hoşuma gitti bu yazı ya:D
yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte,
acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette,
bekliyorum,
hadi gelin üstüme korkmuyorum.
kim bilir neler bekliyor bizleri.
Post a Comment