YALNIZLIĞIM

Yalnızlığım,

Tüm ıhtişamınla yaşa beraberliğini benimle şimdi

Güneş ışınlarını topladı yanına, deniz dalgalarını çekti kendine.

Ağaçlar börtü böceği aldılar kollarına.

Sokaklar boşaldı, kaldırımlar sahipsiz gene.

Yalnızlığım,

Geçekliği en çok olan SENSİN şimdi bende.

Varlığın varlığıma dolanmakta.

Ne kadar gerçeksin, sadıksın, ayrılmazımsın.

Bende(n) olan(ı)mısın.

Yalnızlığım,

Garipliğimi yüzüme vuranımsın,

En maherm hislerimi açığa çıkaranımsın,

Şovalyeliğimin zırhlarını çıkarıp, ürkekliğimi önüme serenimsin.

Tüm silahlarımı alanımsın...

Yalnızlığım,

İtiraf etmekten kaçındıklarımı gün yüzüne çıkaranımsın,

Küçümsediğim özlemlerimi devleştirenimsin,

Unuttum sandıklarımı capcanlandıranımsın,

Hatırladığımı sandıklarımı unuttuğumu fark ettirenimsin.

Yalnızlığım,

Sessizliğin içindeki sesi işittirenimsin,

Sevmelerimdeki sınırı anımsatanımsın,

Kalbimin aradığını hissettirenimisin,

Varlık gayemi düşündürenimsin.

Yalnızlğım,

Şah damarımdan yakın olanı düşünebildiğim anımsın,

Ve yakınlığını hissedince O'nun,

Gücünü yitirenimsin,

Olduğu yerde olamayanımsın...