Masal diyarında büyüttüm ben yüreğimi.İyiliğin daima galip geldiğine sonunda, ta o zaman inandım.Kendini korumuyordu hiçbir masal kahramanım, iyilikler taşımak kalplerinde ve uzak durmak kötülüğün olduğu herşeyden onların koruyucusuydu.Kahramanlarım çok acı çekseler de sonunda mutlaka kalıcı mutluluğu elde ediyorlardı.Kül kedisi değil miydi sonunda prensine kavuşan hem de hic ayakkabıyı giymek için öne atılmadan?Peki, ya çirkin ördek?Onca horlamadan ve üzüntüden sonra kuğuya kendiliğinden dönüşmemiş miydi?Sudaki aksini görünce hayretler içinde kalmıştı...
Pamuk Prenses'i uyurken bulmamış mıydı prensi?O derin uykudayken kondurulmuştu öpücük dudaklarına.Büyükannesinin karnından kurtulmak için Kırmızı Başlıklı kız ne yapmıştı acaba?
Kendimi korumayı hiç öğretmedi bana masallar.İyilik yapmayı hedefime koyup, iyi seyler yapmak kalkan olur bana sanmıştım.Dışarıdan gelecek her kötülük iyiliğik kalkanıma çarpıp geri dönecekti.Üzüntüyü doruk noktada yaşarken inanırdım, son güzel olacaktı...
Şimdi hüzün denizlerinin ortasındayken, yalnızlığım her yanımı sarmalamışken, ateş gelip kalbimi mekan edinmişken ve akan gözyaşlarım o ateşte hükümsüzken,sonun güzelliğine olan inancımı yitirmişken, kaybettiğime inanmışken savaşı, yeni masallar okumak için çook büyümüşken, tutunacak nelerim kalmıştır ki elimde?
3 comments:
evet haklısın ama, ALLAH büyük be sevcan. bigün bu çektiklerinin karşlığını sana verecektir.
iki tarafta da çektirmeyecek seni.
bak bu söylediklerim masal değil , gerçeğin ta kendisi.
Hiç kimse masal okuyamayacak kadar çok büyümez, büyüyemez...
Bütün masallar iyi biter unutma.Ve evet hep kahramanları gizler satırlarında.Kötü cadıyı yenen bir prens çıkar mutlaka.
Hayatda tıpkı bir masal gibi acıları, kötülükleri, umutsuzluğu öğretir insana.Yine aynı masaldan öğrenirsin sevgiyi,aşkı,dostluğu ,gülümsemeyi. Seni büyüten hayattır aslında kocaman bir çocuksundur artık ama yitirilen bir masal yoktur .
Ve bu maslda da kahramanlar kadar kötüler de vardır.Ve hayaller, ve düşler. Senindir işte...
Kabullendiklerinle, yaşadıklarınla, gözyaşların kahkahalarınla yazarsın kendi masalını. Yani kahramanı sensin aslında ve ne olursa olsun belki acısı biraz fazla ama iyisen senin masalında iyi bitecektir sonunda,eğer seni anlatacak bi şeyler bıraktıysan ardında....
Lütfun da hoş, kahrın da diyebeilecek kadar yürekli olabilmeliyim masalımın güzel bitebilmesi için.
Hep bir umut, bir umut olmalı ıçimde ama...
Post a Comment