Hayal

Hayal gücüme hiç sınır koymamıştım o zaman.Gerçekleşemeyecek hiçbirşey yoktu benim için, masallarda okuduğum herşey gerçek olabilirdi, masalların gerçekliğine inanırdım.
Ay Dede yüzünü hiç gizlemeden gösterip, karanlığın etkisini azalttığında ona doğru yönelip arkadaşlarımla hep bir ağızdan:
''Ay Dede, Ay Dede şeker at bize'', diye seslenirdik dakikalarca.Ay Dede hiç şeker atmadı bize, ama ben onun bunu yapabilecek güçte olduğuna inanmaya devam ettim.
Köyde anneannem tavan arasına çıkmak için tahta merdiven kullanırdı, o merdiven dünyanın en uzun merdivenlerinden biriydi benim için.Zaman zaman gökyüzüne bakıp kaç merdiveni üst üste getirsem bulutlara ulaşabilirim diye düşünürdüm.Gökyüzü ve bulutların ulaşılabilirliği vardı benim için.
Bebeklerimle oynarken özenli davranırdım onlara, birgün dile geleceklerinden öyle emindim işte.Bebeklerin plastik özlü oluşu onlara ruh yüklememe engel değildi.
Kitaplarada okuduğum herşeyin gerçek olduğuna inanırdım, sebepler perdesini tanımazdım hiç.
Zaman geldi geçti, büyüdüm hem de çok...
Uçaklara biniyorum bulutlar benim altımda kalıyor ben onlardan daha yakın oluyorum göğün tavanına, ama merdivenleri birleştirerek bulutlara dokunabileceğim hayalini kurmayı beceremiyorum artık.Yeryüzündeyken bulut ve gök ulaşılmaz geliyor, o kadar sınırlandırıyorum ki beynimi sebepler perdesinin varlığından sıyıramıyorum olan hadiseleri.İmakansızlar ve olmazlar o kadar çok yer kaplamış ki hayatımda , olurlar bile olmaz olmuş benim için.
Ne güzelmiş oysa olmazları olur kılabileceğine inanması insanın.Mucizelerin sırrı meğer bunda gizliymiş, olabilirliğine inanmakta imkansız gördüklerimizin bile...
Hayal sahip olduğumuz en büyük zenginliktir, hayatla en kuvvetli bağımızdır, bizi umuda sürükleyen gücümüzdür.Öyleyse hayller kuralım, gerçek olacaklarına inanarak birgün.Unuttuysak hayal kurmayı, çocukluğumuzda okuduğumuz masallara dönelim yeniden.Masal okuyalım yeniden ve sonra kendi masalımızı oluşturalım....