Sunday, December 17, 2006

YALNIZLIĞIM



Yalnızlığım,
Tüm ıhtişamınla yaşa beraberliğini benimle şimdi
Güneş ışınlarını topladı yanına, deniz dalgalarını çekti kendine.
Ağaçlar börtü böceği aldılar kollarına.
Sokaklar boşaldı, kaldırımlar sahipsiz gene.

Yalnızlığım,
Geçekliği en çok olan SENSİN şimdi bende.
Varlığın varlığıma dolanmakta.
Ne kadar gerçeksin, sadıksın, ayrılmazımsın.
Bende(n) olan(ı)mısın.

Yalnızlığım,
Garipliğimi yüzüme vuranımsın,
En maherm hislerimi açığa çıkaranımsın,
Şovalyeliğimin zırhlarını çıkarıp, ürkekliğimi önüme serenimsin.
Tüm silahlarımı alanımsın...

Yalnızlığım,
İtiraf etmekten kaçındıklarımı gün yüzüne çıkaranımsın,
Küçümsediğim özlemlerimi devleştirenimsin,
Unuttum sandıklarımı capcanlandıranımsın,
Hatırladığımı sandıklarımı unuttuğumu fark ettirenimsin.

Yalnızlığım,
Sessizliğin içindeki sesi işittirenimsin,
Sevmelerimdeki sınırı anımsatanımsın,
Kalbimin aradığını hissettirenimisin,
Varlık gayemi düşündürenimsin.

Yalnızlğım,
Şah damarımdan yakın olanı düşünebildiğim anımsın,
Ve yakınlığını hissedince O'nun,
Gücünü yitirenimsin,
Olduğu yerde olamayanımsın...



5 comments:

Anonymous said...

Yalnızlığım
Neden diye en çok soranımsın
Keşkelerimi en çok duyanımsın
Gözyaşlarımı her seferinde görüp
Acımı en derinden paylaşan yanımsın
Yalnızlığım
Beni en savunmasız yalın halimle, olduğum gibi
Yansıtan aynamsın :)

pembedeniz said...

Galiba herkesin bir paylaşımı var yalnızlıkla.Yoksa hepimizin en mahremi hep onda mı saklı?

Anonymous said...

yalnızlık da yalnız yaşanmaz aslında. 'O' hep vardır.

Anonymous said...

ben içindeki sessiz besteni duyuyorum galiba.
kahroldum.

pembedeniz said...

Ylnızlık sebebim O'na olan uzaklığım aslında.Bir adım atabilsem keşke, biliyorum vaadi var,Koşarak gelecek O.