Monday, February 19, 2007

adım bir; kendine bakma


Kendini dinlemek, içte haykıran ama hep susturulan duygulara kulak vermek ben gibi kendini ihmal etmişler için zordur.Başkalrını düşündüğümün çeyreği kadar kendimi düşünebilsem keşke.Sanırım yetenek meselesi bu, bende doğuştan yok.Yeni yeni öğrenmeye çalışıyorum, kendimi korumayı, kendimi incitmemeyi,kendi isteklerime kulak vermeyi, kendime haksızlık etmemeyi.Ve çok ama çoook zorlanıyorum, çok yavaş öğreniyorum, başka konulardaki zekam burda sanki yok oluyor.
Düşünüyorum, etrafımdakileri yıllarca nasıl kollayıp sevdiğimi, sonra kendimi benden ayrı bir birey gibi düşünüyorum(hani ben dışındakilere iyi bakarım ya), kendime sahip çıkmayı deniyorum.Zor ya kim ne derse desin, benim için zor bir iş bu.Herkesin kendinde hiç çaba harcamadan barındırdığı en temel duyguları ben neden edinmek zorundayım?Ama haksızlık bu !(tweety).
Bugun evime geldim, herkesten çok benim dinlenmeye ihtiyacım vardı ve uzandım.Dinlendim, evin sessizliğini dinledim, yüreğimin acımasına izin vermedim, anneannemin hediyesi yün rodop battaniyesini örttüm üstüme.Yüreğimi üşümekten korudum, ve ısıttım tüm bedenimi.Israrla kapımı çalan acıyı def ettim, hayalin azıcık ucundan tuttum.İçimdeki sese kulak verdim biraz ve inandım;
budanmış olsa da tüm dallarım, öz benim içimde saklı,
ve her bahar nasıl yeşeriyorsa tüm ağaçlar,
benim de baharım gelecek, yeşerecek benim de dallarım...
Hem zaten çok ayıp ederim bunu başaramazssam, küresel ısınma papatyaların açma mevsimini bile şubata taşırken, en sıcak ocak bu yıl yaşanırken, benim yüreğimin hala buz tutuması ayıp hem de çok ayıp.Huzurunuzda kendimi şiddetle kınıyorum.
Hem hiç değmezmiş ki ya....
PS;Bloglarda yazan arkadaşlar, dolanıyorum satırlarınızın arasında ve mutlu oluyorum çoğunuzun varlığından.Tanımıyorum , tanımıyorsunuz ama ben o satırlarda dolanırken böyle sıcacık oluyor içim, iyi k diyorum varlar.Sevgiler...

11 comments:

pembedeniz said...

Ama haksızılık bu :).Yemler kendileri döküldü ki...

Anonymous said...

Sen kendini hissetmek ,duymak için biraz geç kaldın gerçekten.
Hayat seni çok sınadı ama sen herşeye inat ayakta kalmayı başardın. Ve ne mutlu sana ki bunu hiç kimseye muhtaç olmadan , kendin yaptın.
çevremizdeki bir çok insandan daha şanslı olduğunu ne olur çıkarma aklından. Çünkü hiç kimseye borçlu değilsin, hiç kimseye minnet etmek zorunda değilsin ve yaşam karşısında ezik değilsin.
Seni seven bir çok insan var etrafında. Bu çemberi de sen ördün , tek tek sevgi dağıtarak.
İncinmedin mi? evet, çok incindin.
Ağlamadın mı? evet, isyan edecek kadar belki...
Ama geldiğin noktada kendine saygı duyan bir insansın...
Keşke bütün insanlar böyle olabilse...

pembedeniz said...

anonymous bunalrı ben mı basardım gercekten ?Ya ben galiba harıkayım :)

Anonymous said...

Şımarma:)

pembedeniz said...

COOOK uzun zaman oldu ama sımarmayalı...

Anonymous said...

şımar sevo şımar izin sana tüm izinler senin olsun hatta bırak şu ağlaklığı artık :)

pembedeniz said...

Pass, sag ol ya.Tam gaz devam ediim bari ben, izinler de tamam nasıl olsa :).

nizamettin said...

insan hayyalleriyle yaşar değil mi hayallerimiz de olmasa o zaman yaşamanın ne anlamı olurdu ki. ayrıca nimetle şaka olmaz:)

Anonymous said...

aferin aferin adam olacan gibi

Anonymous said...

geri döndüğüne sevindim.HOŞGELDİN...

pembedeniz said...

Ya ne yaparsın, hayat devam ediyormuş meğer :).