Sunday, April 01, 2007

Karmaşa

Kendi karanlığımda boğuyorum kendimi
İzin yok aydınlığımı görenlere
Binlerce duvar önümde
Ne dışarı çıkış var, ne de giriş içeri.
Derinlerimde bir yere saplanan hançer
Acıtmaya devam ediyor hala canımı
Akmasa gözlerimden yaş
Yüreğim taşıyamaz ağırlığını sancının
Ve yaşanmış olanın yaşanacak olana engeli
Hak değilken hiç
Ve yara sahibi mutlu olmak
Ve de mutlu etmek isterken ışık göreni
Karanlıkta kayboluş neden...?

8 comments:

Anonymous said...

kız really sen mi yazdın bunu. yani küçük fidandan sonra büyük gelişme var tebrikler.

pembedeniz said...

really ben, sen şimdi bi de küçük fidanıyazmaya kalkarsın korkarım :).

pembedeniz said...

eysean; yaaaa :)

Gamzeli said...

Çok güzel :)

pembedeniz said...

Gamzeli; teşekkür ederim

Anonymous said...

vallahi tebrik ederim.kıskanıp bende birşeyler yazayım dedim psikolojim bozuldu.(uğraşmaya devam ediyorum).....

pembedeniz said...

yellow girl :),sen isteyince ben bilirim ne şiirler yazdığını hala saklarım bana doğum günümde yazdığınız duygu yüklü şiirinizi :).Hem ben ne öğrendiysem senden öğrenmedim mi?Sen olmsana ben şimdi nerde olurdum :)...

Anonymous said...

çok güzel olmuş ilk deneme galiba sevcan abla............


yoshy