Thursday, September 07, 2006

YÜZDEKİ AYDINLIK


Yüzünüze bakan bir yüzde güneşler dogmasına neden oldunuz mu hiç? Ve karşınızdaki yüzün aydınlığı ürpertti mi içinizi? Birinin belki de ilk umut ışığı sonra da umutsuzlugu oldunuz mu?...

Hayat duygulara teslim olmamıza mani ne çok engel çıkarıyor karşımıza.Bizim doğrularımız dogru oldugunu düşündüğümüz kişinin dogrularıyla örtüşmüyor çoğu zaman.Böyle anlarda duygularımız doğrularımıza kurban ediliyor.Yaşamın gerçekleri ağır basıyor, onlara yenilmekten kurtaramıyoruz kendimizi.
Bazen birileri bizi kendine yakıştırmazken, başka birileri kendini yanımıza yakıştırmayabiliyor.Bir muammadır bu sürüp giden...
Kendinizi feda ettiğiniz dönüp bakmazken size, siz sizin için kendini feda etmeye hazır olana gidecek kadar cesur olamazssınız.Belki onun yüzünde yüzünüzün doğdurduğu güneştir korkutan sizi, belki aydınlğın gözünüzü kamaştırması ya da tüm hayatı olmak birinin ürpertir içinizi.

Kimilerinin kamburu ruhundadır ve er ya da gec tüm çıplaklığıyla çıkar birgün ortaya.Kimileri bedeninde barındırır kamburu ve eğriliklerden uzak bir ruh taşırlar ıçlerinde.Şerfeli olamlıdır onlar, ruhtur insanı insan yapan, sevdaları güçlü kılan ya da tüketen de gene o ruhtur.
Yüzündeki aydınlığın hakkını verebilecek sevda taşıyanlarla buluşur dilerim en kısa zamanda bu ruhu taşıyanlar...Çünkü ben onlar için yalancı bir güneş olabilirim ancak :( .

5 comments:

Anonymous said...

Nerde ıdın sen yazılarından mahrum ettın bızlerı :)

serkan

pembedeniz said...

Sehir disindaydim, dondum yuzunde gunes gordugum birini birakarak ardimda...

Anonymous said...

sen mı aydınlattın ?
ipucu :)))

serkan

Anonymous said...

biri mi var ya bilmediğimiz.

pembedeniz said...

bile bile yalanci gunesi olurmusunuz birinin?Sonuna kadar tasiyamayacagim yukun altina girmedim...Yok kimse