Friday, October 27, 2006

Bir umuttur yasatan insani


''Bir umuttur yasatan insani, aldim elime sazimi'', mezuniyet torenimde bulutsuzluk ozlemi bu sarkiyla katilmisti coskumuza.Son gunelrde surekli dinledigim sarkilardan biri gene bu.Eskilere ozlem, nami diger nostalji esintileri dolaniyor ruhumda.Iyi de oluyor sevgi doluyor icim, seviyorum etrafimdakileri, uzagimdakileri, varligindan haberdar oldukalrimi...
Odullendiriyorum kendimi, bir pelus ayiya tav oluyorum.Tek degilim artik, hic sesi cikmayacak bir ruya arkadasi edindim kendime :) .
Zeynep'le albumumuz oldu.Ne pozlar veririz simdi, album sayfalarini guzellestirmek icin.Benim ayim Zeynep' in et bebeginden daha tatli hem...
Icimdeki cocuk, buyumemekte inad et sen, buyume ki kucuk mutluklardan mahrum olmayayim ben.Sinirsiz hayaller kurabileyim gene, varsin digerleri sasirsin hayallerimin ucta olusuna.Biz, deli denilmesini seref sayanlardaniz bize.Zaten cilgin olmakla sereflenmemisler, haikati kavramis kabul edilemzler.
Ayrintilarda gizlidrir hayat, onemli notlar arasina sikistirdigim 'seni seviyorum' ayrintisi ne cok ise yararmis meger bugun anladim.Inceliklerdir guzellestiren hayati.
VE vardir her yasananin bir hikmeti, lutfun da hos kahrin da hos diyebilecek kadar hasbi olabilmekte is.B u cumleyi bir an once kalben soyleyebilenlerden olmak umidiyle...

4 comments:

Anonymous said...

Ne mutlu ki san sevcan ablacım senin içinde sana küçük umutlar yaşata bir yeğenin adeta dostunun olması.bn şuna inanıyorum ki:zeynep büyüsede küçülsede hep sana o küçük umutları yaşatacak.hep seni bir teyze olarak değil dost olarak görücek tıpkı bizim seni arkadaşımız dostumuz olarak ve abla olarak gördüğümüz gibi

Anonymous said...

Ben de çocukluğumu çok özlüyorum. insanın içindeki çocuk ölmese de hayat sürekli ortaya çıkmaması için bir sürü zorluk çıkartıyor.
Kendimi bazen duygusuz bir robot gibi hissediyorum. merhametim de git gide azalıyor.
Acı değil mi.

Anonymous said...

Umutların hep genç kalsın,içndeki ki o sen hep öyle kalsın,sevmek sözcüğünü söyletenlerin hiç eksik olmasın....

pembedeniz said...

Ictekı merhametin azalması karsısında acı duyabılmek umıtvar olmayı gerektiren bir durumdur.Yanı tasasını cekıyorsan bır seyın onu geri getırebılırsın, ruhunda rotuslar yapabilirsin.Hem bence sendeki cocuk kaybolabıleceklerden degil, sis bazen var olanı gormemize engeldir ama var olan zaten ordadır...