Thursday, August 03, 2006

ADSIZ KAHRAMANIM








Cocukluguma ait bir cizgi film kahramanini aradim bugun nette,hem de yilmadan saatlerce bir suru sayfa actim.Kahramanimin adini hatirlamiyorum, ama onun benim yuregime kazidiklarini hic unutamadim,silemedim.
Benim cocukluk kahramanim bir tavsandi,upuzun asagi dogru sarkan kulaklari olan ve kulaklarinin aksine minnacik govdesi olan, iyilik melegi bir tavsan.Su anda adini animsayamasam da onun sevgi dolu yuregini tasidim yillarca icimde hep.Bulgaristan'da saat 20:00 oldu mu cocuklar icin yatma vaktiydi,uyku saatinden 15 dakika once de cizgi film yayini olurdu. Izlemekten zevk aldigim tek cizgi filmdi tavsanli film.
Benim kahramanim iyilik yapmak icin vardi,sehirdeki tum insanlar onun gozetimindeydi.Bir binanin cati katinda yasar ve upuzun durbunuyle gozetlerdi tum sehri.Basi dertte olan birine takilinca durbunu govdesine pervane takar ve ucardi yardima.Etrafi kollardi kimse gormeden cozerdi problemleri,evine geri doner ve zevkle durbunuyle seyrederdi saskinliklarini ve gulen yuzlerini yardim ulastirdiklarinin.
Benim tek cizgi filmimdi bu ve her onu seyredip yattigimda pembe hayallere dalardim ben de...Durbunsuz ve pervanesiz nasil onun gibi olabilirim diye dusunur,heyecan ve umutla yumardim gozlerimi.
Bir donem gittigimiz yuvadaki tum cocuklarin annesi olmayi istemem,ya da ogrencilerimin tamamini kendi cocuklarimmis gibi sahiplenip sevmem,uzgun birini gorunce onun yuzunu guldurmek vazifemmis gibi hissetmem sanirim hep o kahramandan bana miras kalan seylerdi.
* * * * *
Hayat ve zaman bana simdi kahramanimin anlatamadiklarini da ogretiyor:
*iyilik hak edene yapilmali
*kendimden odun vererek baskalrina fayda saglayamam
*el uzattigim ona el uzattim diye ihtiyacim oldugunda bana elini uzatmayabilir
*ben vefaliyim diye karsimdaki vefali olmak zorunda degil
*ben tum cocuklarin annesi olmak istiyorum diye tum cocuklar beni sevmek zorunda degil
*ben iyi olup kendimi kurtaramazssam,kimseyi kurtaramam zaten
*dunyayi kurtarmak beni kurtarmaktan geciyor
*merhamet sadece hak edene gosterilmeli
*benim yalan soylemeyi beceremiyor olmam karsimdakinin beceremedigi anlamina gelmez
*karsimdakinin sevgisi benimkiyle orantili olmayabilir
*her insan ayri bir pencere,kendi penceremden bakmamaliyim ona
*sadece hak ettigim elestiriyi kabul etmeliyim
*ben beni koruyamazssam,kimse korumaya calismaz zaten
*bene sahip cikamazssam,beni de yitirebilrim birgun
*benim tavsanim karsilik beklemeden yapiyordu tum iyiliklerini,kendi kendine yetebiliyordu
ama ben acizim...
*herseye ben hakim olamam,O'na havale etmem gerekenlerden elimi cekmeliyim
*ben once gelmeliyim,kendi hakkimdan vazgecerek baskasina iyilik etmem yanlis
*O'nun yakinligini hissetmeliyim en cok,ve ilk siginagim da her zaman O olmali
* ben hep affettim diye karsimdaki bir kez af diledigimde bile affetmeyebilir
*
*
*
.............................................................
Yasam bana daha cok seyler ogretmeye devam edecektir ve ustteki yildizlara yeni maddeler eklemeye devam edecegim ben de...

5 comments:

Anonymous said...

Belkide herkesin görünmez kahramanı kendisi yani iradesidir gürünmez kahramanlarımızın da fazla zorlanmaması dileğiyle...
direnç gösterecek benliğin oluşturulması ve doyurulmasıyla,o kahramanı üyopyadan realiteye taşırız...
Sevgi ve duaile...

pembedeniz said...

Cok haklisin ya ben bunu neden daha once dusunmedim ki.Elbette ki ben kendi kahramanim olabilirim,yani beni ben kurtarabilirim.
Yikimi yasarken yanimda baskasi vardi,tamir olurken ise sen.
Hersey icin minnettarim.
Sevgi ile...

Anonymous said...

sekerim arakadasim sevcan butun yazilarin cok guzel ben senin gibi kendimi bu sekilde ifade edemem sende biliyorsun yalniz birsey dikaktimi cekti yahu sen tavsan aramissin ama bu buldugun kopek
seni uzmek istemam ama
serkan

pembedeniz said...

Neden anlamk istemiyorsun ya ben istersem denizi bile pembe gorebilirim onun mavi olmasi benim pembe gormeme engel degil ki.
Hem bu kopek benim tavsanima cok ama cok benziyor tamam mi :).
Ne giciksin yahu,buyuk asklar nefretle baslarmis ama :)
sevgiler

Anonymous said...

Evet bizim aşkımızda nefretle başlamıştı değil mi:)))
Üzüntümü , sevincimi , mutluluğumu paylaştığım nadir insanlardansın.Aslında bazen farkında olmasakta birbirimizi çok iyi anlıyoruz değil mi.Dostluğumuzun kıymetini ömür boyu bilmemiz dileğiyle ,
hadi çabuk gel de oku şunları

serkan