ANLATMAK ISTENENI ANLATAMAYAN MASAL

Bir kiz varmis eskiden,tum dunyayi kurtarabilecegine inanirmis.Tum huzun dolu yuzlerden sorumlu hissedermis kendini,uzgun gordugu yuzu guldurebilmek icin karanfillerle dolasirmis okul bahcelerinde.Yurtta tek tek girermis odalara,yilmadan dinlermis cani sikkinlari.Cok da mutlu olurmus yaptiklariyla.O varmis cunku hep yaninda.Her yaptigini da O'nun icin yaparmis.
Sevgi kurtarir dunyayi diye dusunurmus,hersey masallardaki gibi mutlu sonla biter sanirmis.Dinledigi sarkilardaki gibi dusunurmus hayati.Kotulukle ilgili hicbirseyi almazmis kafasi.Dogustan eksikmis bu kabiliyeti,ve bu eksiklik cok seyler acacakmis ilerde basina...
Yillar gecmis bu kizin yasi ilerlemis ama buyudugunu hic hissedememis o.Icinde hep cocuk kalan birseyler varmis,belki hic buyumeyecek olan.Acilar olgunlastirirmis insani ama bu kizin eksik tarafi bazi konularda olgunlasmasini engelliyormus hep.Kendini korumayi bir turlu ogrenememis.Hatta bir arkadasinin actigi okuldan diplomasini bile alamamis,bu kadar safmis yani.Ama safligina ragmen azimliymis de Eskisehir'e gidip en kisa zamanda sinavindan gececekmis arkadasinin.
Eskiden 23Nisanlari kutlarmis bu kiz balonlarla ve kendine aldigi dondurmalarla.Yagli boya tablolar yaparmis,cicek resimleri cizermis hem de resim ogretmeninin vazoyu kaplumbaga benzetmesine aldirmadan.Cikip pelus oyuncaklar alirmis kendine uzuldugunde,kendini de mutlu edermis,ilgilenirmis kendiyle.Yolda O'nun varligini hissederek yururmus,hayati O'na endeksliymis,ve bu ona yetermis...
O'nu uzdugunu dusundugu ilk anda baslamis bu kiz kendinden uzaklasmaya.Hirpalamaya baslamis kendini,uzaklasmaya baslamis guzel olan seylerden,onlari hak etmedigini dusunmus cunku.Kendini cezalandirmis aklinca.Elestiriler de (yalanci gunesinden gelen ) karistirmis kafasini,kim oldugunu unutmus,kaybetmis kendini,kendinin disina cikmis.O'ndan uzaklasmis,O'ndan uzaklastirana dolamis varligini ve o yavas yavas kizin iyiligi icin yaptigina inanarak herseyi tuketivermis onu,hic sorumlu hissetmemis kendini kizin icine dustugu durumdan.
Yanginlar sarmis kizin icini,gozyaslari hic ise yaramamis bu yanginda.Her an onun yakarisini duyan bir O varmis.O'na donecek yuzu yokmus aslinda kizin ama O o kadar vefaliymis ki...Kiz safmis ya hep kendini suclamis yasananlarda ama O oyle seyler gostermis ki,yillarca devam eden perde kalkmis kizin gozlerinden.Yaginin en alevli zamaninda kiz alnini yere koymus O'nunla bulusmus.Kiz O'nu cok ozlemis,O'ndan O'nu sevebilmeyi dilemis.Ne olur bana cok ama cok iyilikler yapmam icin yardim et demis.Icimdekini sok al demis.Beni sev ve beni bana da sevdir demis...Ve O kabul etmis dilekleri, kizin yangini belki eski hatalarini affetirmis,yabanci olan kiz kul olmus gitmis o yanginla...

Simdi yani guncel zamanda :) gene bir kiz varmis.Masallari cok severmis,safligi varmis gene.Bu kizin uzgun yuzlere tahammulu yokmus ama karanfiller degil sozcuklerini kullaniyormus artik.Post itlerle dolasirmis ortalikta.Kitaplara kurt gibi saldirirmis,dolanirmis kitap sayfalarinda.Bazi yazarlara ozel sempatisi varmis.Cilginlik yapmayi sevrmis,bazi arkadaslari bunun icin cok yardimci olurmus :).Zaten cilgin arkadaslari olmasaymis etrafinda kiz cilginca hayallerin icinde bulamazmis ki kendini.Dunyayi kurtarmayi hedefine almis bu kiz,sinesini ummanlar gibi acmis,kalmasin istemis alaka duymadigi ve el uzatmadigi bir mahzun gonul.

Bu yeni kiz yazmis bu yaziyi ama demek istedikelrini tam anlatamamis,karmasik olmus bu masal biraz.Sansur yapmis yuzune gozune bulastirmis,kimse anlamsa da yazilanlari O ve kiz biliyormus ya anlatilmak istenenleri,bu yetermis...