muhabbet

Yoklugun bir yanimi hep cocuk birakti, bir yanim hep urkek,hep eksik...
Buz kesildi kimi kalpler yoklugunda, gozler hep sihayla griye hukum giydi, Diger renkler onlarin golgesinde kaldi, Gokkusagi gosterse de yuzunu, Onu gorup aydinlananlarin sayisi azaldi.
Yoklugun firavunlastirdi kimi benlikleri ve onlar; Bombalar ucurdu masum yureklerin uzerine,
Yanginlar dusurduler nice gonullere.
Yoklugun ''ben'' seslerini ne cok cogaltti, '' Biz '' kacip gitmek uzere lugatlardan,
yoklugundan fedakarlik, ozveri ve hosgoruye baska anlamlar yuklendi, yara aldi onlari asillariyla yasamaya calisan yuce ruhlar
Insani tanimlamak icin ikinci bir isim arar oldu insan olmanin hakkini vernler, yoklugun insan olmaktan cikardi pek cok beseri...
Gunes isitir ya herkesi isinlariyla karsiliksiz, Gri ve siyaha mahkum gozler gorebilir mi hic sariyi, Firavunlasmis, ben'den baska soze yer olmayan yurekler nasil anlasin buyuklugunu gunesin, buz kesmis kalpler nasil hissetsin isinlarin sicakligini...
Ve insan olmaktan ciktiysa beser,
Sadece insanin idrakine sunulmus BEN'DEN yola cikarak O'NA gitmek nasil basarilsin?

* * *
Kusatman altina al ne olur tum yurekleri, sen ki nice zalimleri dize getirmissin, sen ki yasamindan umut kesilenlere hayat olmussun, seninle erimistir nice buz kesen yurekler,sonmus gozlere islti olmussun, yeis seninle umuda donusmus, seninle girler siyahlar yerini pembelere mavilere birakmis, yara almis gonuller seninle sarmis ruhlarini,kelimeler seninle yeniden hayat bulmus...
Kainat seninle var edilmis, seninle anlam kazanmis insan, Ben'den O'na gitmek senin kalplerdeki varliginla olmus...
Lutfen sarmala yaratilmis ne kadar yurek varsa dunyada,sarmala ki INSAN ustun olmanin hakkini verbilsin, yoksa her sey kayip...